6

Ordalia W postępowaniu przed sądem kościelnym oskarżony miał możliwość wykazania swojej niewinności poprzez oczyszczającą przysięgę, świadków lub sąd Boży (tzw. ordalia). Ordalia obejmowały przykładowo próbę zimnej wody i rozgrzanego żelaza. Nieszczęśnika topiono na przykład w wodzie i gdy tonął była to oznaka niewinności, bowiem woda przyjmowała niewinną osobę. Gorzej gdy oskarżony wypływał był to wówczas znak, że woda nie chce go przyjąć. Próba rozgrzanego żelaza polegała na wręczeniu rozgrzanego przedmiotu żelaznego oskarżonemu o herezję, który przez pewien czas miał taki przedmiot trzymać w dłoni. Potem rękę bandażowano i pieczętowano pieczęcią kościelną. Po pewnym czasie opatrunek zdejmowano; gdy rana goiła się bez problemu był to znak na niewinność.

7

Inkwizycja w XII wieku W 1184 roku na synodzie w Weronie formalnie narodził się system inkwizycji średniowiecznej. Papież Lucjusz III dekretem Ad abolendam wydał szczegółowe przepisy prawne dla biskupów w prowadzeniu herezji. Lucjusz nakazał biskupom prowadzenie regularnych wizytacji diecezji w celu poszukiwania osób, które odróżniają się sposobem życia i obyczajami. Wszyscy ci mieli zostać schwytani i postawieni przed sądem biskupim.

8

Inkwizycja XIII wiek Do 1231 roku inkwizycja miała charakter biskupi, powierzona bowiem była biskupom. W r. 1231 papież Grzegorz IX energiczniej przystąpił do tępienia herezji. W 1231 r. wydał konstytucję o herezjach Excommunicamus włączając do niej konstytucję cesarza Fryderyka II z 1224 roku o karaniu heretyków śmiercią przez spalenie uściślając, że przepis prawa kościelnego o należnej karze za herezje należy rozumieć jako karę właśnie śmierci.

9

Inkwizytorzy Grzegorz IX wyznaczył też specjalnych urzędników pełniących na określonych obszarach funkcje inkwizytorów. Powierzano je najczęściej zakonnikom z zakonów żebraczych: dominikanom i co rzadziej franciszkanom. Najbardziej niechlubną sławą okryli się np. w Niemczech Konrad z Marburga czy we Francji Bernard de Gui.

10

Statystyka Bernarda de Gui 1) Wyroki skazujące (633) wyroki śmierci 41 potępienia zbiegłych heretyków (in absentia) 40 wyroki przeciw osobom zmarłym przed zakończeniem procesu 20, 20, w tym 3 uznano za zatwardziałych heretyków, a ich szczątki spłonęły na stosie (gdyby żyli, otrzymaliby karę śmierci) pozostałych 17 gdyby żyło zostałoby skazanych na więzienie nakazy ekshumacji szczątków zmarłych heretyków 69, 69, w tym: 66 spalono następnie na stosie w 3 przypadkach ograniczono się tylko do ekshumacji wyroki więzienia 308, 308, w tym: 268 o normalnym rygorze 31 o zaostrzonym rygorze 1 na czas jednego roku nakazy noszenia krzyży 136, 136, w tym: 57 pojedyncze krzyże 79 podwójne krzyże nakazy odbycia pielgrzymki 17 nakaz udziału w krucjacie 1 odroczenie wymierzenia kary 1 2) Wyroki polegające na złagodzeniu odbywanych kar już skazanym heretykom (274) zamiana więzienia na noszenie krzyży 139 zamiana noszenia krzyży na pielgrzymkę 135 3) Inne wyroki (23) nakazy zburzenia domów w których gromadzili się heretycy 22, 22, w tym 8 w związku z wyrokami wiecznego więzienia o normalnym rygorze 14 w związku z nakazami ekshumacji i spalenia zwłok potępienie i spalenie ksiąg żydowskich 1

Kategorie

Zajęcia Artystyczne