11

Model Sterna Otto Stern (1888-1969) zajmował się badaniami zderzeń molekularnych i problemami dyfuzji. Jego propozycja ułatwiła rozwinięcie teorii warstwy podwójnej. Rys. Otto Stern 11

12

Model Sterna Połączeniem pomiędzy modelami Helmholtza i Gouya Chapmana była teoria Sterna obowiązująca z modyfikacjami do dnia dzisiejszego. W myśl teorii Sterna warstwa elektrochemiczna składa się z dwóch części: sztywnej i rozmytej. Warstwę sztywną tworzą jony bezpośrednio sąsiadujące z powierzchnią metalu, warstwę rozmytą (dyfuzyjną) tworzą jony bardziej odległe od metalu, wykonujące translacyjne, chaotyczne ruchy cieplne, lecz będące równocześnie w stanie swoistego uporządkowania oddziaływaniami elektrostatycznymi z ładunkiem elektrycznym znajdującym się na powierzchni metalu. 12

13

Model Sterna Zaadsorbowane dipole wody Hydratowane jony tworzące warstwę Helmholtza (OHP) Hydratowane jony w warstwie rozmytej Rys. Model podwójnej warstwy elektrycznej zaproponowany przez Sterna. 13

14

Model Sterna Zmiana potencjału w zależności od grubości warstwy granicznej ma początkowo charakter liniowy, a później eksponencjalny. Rys. Zmiana potencjału pola elektrycznego w funkcji odległości od powierzchni elektrycznej. 14

15

Późniejsze prace pozwoliły na uzupełnienie teorii Sterna i zaproponowanie modelu warstwy elektrochemicznej, którego ogólną ilustrację przedstawia poniższy rysunek. Zaadsorbowane dipole wody Hydratowane jony tworzące warstwę Helmholtza (OHP) Hydratowane jony w warstwie rozmytej Specyficznie zaadsorbowane aniony 15

Kategorie

Język Niemiecki