Epoka napoleońska

Zobacz slidy

Treść prezentacji

Slide 1

Epoka napoleońska.

Slide 2

Napoleon Napoleone Buonaparte czyli Napoléon Bonaparte urodził się 15 sierpnia 1769 w Ajaccio na Korsyce w niezamożnej rodzinie adwokata pochodzenia szlacheckiego. Jeden z najwybitniejszych mężów stanu, przywódców-wodzów, strategów wojny, reformatorów ustroju państwowego i prawa, a z drugiej strony - egoista, tyran i agresor.

Slide 3

Kariera wojskowa Napoleon jako młody chłopiec zdecydował się na karierę wojskową i ukończył królewską szkołę artylerii, podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej wysłano go do Tulonu i Paryża. Po zakończeniu walk rewolucyjnych Dyrektoriat wyznaczył go na dowódcę wojsk francuskich walczących z Austriakami. Wtedy ujawnił się prawdziwy geniusz militarny i polityczny Napoleona. Już w 1797 r bez upoważnienia Dyrektoriatu zawarł z Austrią pokój w Campo Formio, który kończył wojnę Francji z I koalicją antyfrancuską (1792 97).

Slide 4

Napoleon w Egipcie W rok później, Dyrektoriat niezadowolony z samowoli Napoleona, wysłał go na ekspedycję do Egiptu, który uzależniony od Turcji, władany był przez ludność tubylczą mameluków. Dodatkowo mieszały się tam interesy z Wielką Brytania, z którą Francja wciąż była w stanie wojny. Bonaparte pokonał pod Piramidami w 1798 r. wojska egipskie, ale flota angielska odcięła mu drogę powrotną do Francji.

Slide 6

II koalicja antyfrancuska W czasie gdy Napoleon przebywał w Egipcie, w Europie zawiązała się II koalicja państw przeciwko Francji (W. Brytania, Austria, Rosja). Państwa te zaatakowały posiadłości francuskie w pn. Włoszech. Na wieść o tym , Napoleon pozostawił swoje oddziały w Egipcie, a sam wrócił do Europy.

Slide 7

Przewrót 18 brumairea Walki z II koalicją antyfrancuską, kryzys gospodarczy Francji podważały władzę Dyrektoriatu, a którego panowania ludność Francji nie była zadowolona. Jedynym zaufaniem cieszyło się wojsko. Dlatego też zaraz po przybyciu Napoleona z Egiptu do Francji, zdecydował się przejąć władzę w państwie. 9 listopada, czyli 18 brumairea VIII roku wg kalendarza rewolucyjnego, Napoleon dokonał zamachu stanu i obalił Dyrektoriat. Sam zaś stanął na czele państwa, ogłosił nową konstytucję (konstytucja VIII roku) i wprowadził nowy ustrój konsulat z konsulem (czyli sobą ) na czele.

Slide 8

Konsulat Ustrój konsulatu tylko z pozoru był ustrojem republikańskim, a tak naprawdę okazał się być dyktaturą. Władzę sprawowało 3 konsulów, z których pierwszym i najważniejszym był Napoleon. Jego kadencja miała trwać 10 lat, a pozostała dwójka nie miała odgrywać żadnej roli. Dodatkowo tylko pierwszy konsul miał prawo inicjatywy ustawodawczej.

Slide 9

Rządy Napoleona W ciągu 5 lat Napoleon ustabilizował sytuację w państwie - Zreorganizował system administracji państwa; - Zreformował szkoły i uniwersytety - Utworzył bezpłatne gimnazja - Zreorganizował wojsko - Uregulował stosunki z kościołem podpisująca w 1801 roku konkordat Kościół uzyskał zgodę na legalne funkcjonowanie we Francji

Slide 10

Kodeks Napoleona Największym osiągnięciem epoki konsulatu we Francji było wprowadzenie w 1804 r. Kodeksu cywilnego znanego też Kodeksem Napoleona: - Ujednolicił prawo w całym kraju; - Gwarantował równość obywateli wobec prawa - Gwarantował wolność osobistą obywateli, nienaruszalność własności, wolność wyznania, swobodę gospodarczą i laickość państwa oddzielenie Kościoła od państwa np. cywilne małżeństwa i rozwody;

Slide 11

Cesarstwo Sukces polityki Napoleona jako konsula zapewnił mu duże poparcie społeczeństwa. Napoleon wykorzystał tę sytuację i w 1802 ogłosił się dożywotnim konsulem, a w 1804 r. ogłosił się dziedzicznym cesarzem Francuzów i objął panowanie jako Napoleon I. Wprowadzało to nowy ustrój polityczny cesarstwo.

Slide 12

Podboje Napoleona Po przyjęciu tytułu cesarza Francuzów, Napoleon musiał ugruntować swoją władzę wśród państw europejskich. Jedyną drogą była droga podboju. Już w 1800 roku Napoleon pokonał Austriaków w bitwie pod Marengo i Hohenlinden, co zdecydowała o pokonaniu II koalicji antyfrancuskiej i podpisaniu układów pokojowych z Austrią w 1801 r i Wielką Brytanią w 1802 r. Jednak już w 1803 r. wybuchła kolejna wojna francusko brytyjska, która trwała aż do 1814 roku.

Slide 13

W czasie tej wojny formowały się kolejne koalicje antyfrancuskie. W 1805 r. Napoleon wkroczył do Wiednia, a niedługo po tym pokonał sprzymierzone rosyjsko austriackie siły w bitwie pod Austerlitz (bitwa trzech cesarzy Napoleon, car Aleksander I i cesarz Franciszek II). Kampania ta zakończyła się podpisaniem pokoju w Preszburgu (Bratysławie) w 1805 r. Francja zyskała Wenecję, Istrię i Dalmację. Rosnąca w siłę potęga Napoleona zaniepokoiła Prusy, które w 1806 r. wypowiedziały wojnę Francji. Jednak jeszcze w 1806 r. Napoleon rozbił wojska pruskie w bitwach pod Jeną i Auerstadt.

Slide 14

Bitwa pod Austerlitz

Slide 15

Na przełomie 180607 roku działania wojenne przeniosły się na wschodnie tereny Europy, m.in. na tereny ziem polskich. Car Aleksander I obawiając się oderwania ziem zaborczych od Rosji zdecydował się przyłączyć do wojny z Napoleonem. Niestety w 1807 r. został pokonany przez wojska francuskie w bitwie pod Frydlandem, a kilka tygodni później został zmuszony do podpisania pokoju w Tylży. Na mocy tego porozumienia: - Prusy utraciły część ziem polskich oraz posiadłości na zachodzie Niemiec; - Z ziem II i III rozbioru zostało utworzone Księstwo Warszawskie.

Slide 16

Po podpisaniu pokoju w Tylży, napoleona zainteresowały tereny płw. Iberyjskiego należące do Burbonów. Napoleon wysłał tam swojego brata Józefa Bonaparte, który podbił Hiszpanię i osadził się na jej tronie. Wkrótce jednak Hiszpanie zaczęli się buntować przeciw nowej władzy , co rozpoczęło wojnę partyzancką. Z sytuacji tej chcieli skorzystać Austriacy , którzy w 1809 r. po raz kolejny zawiązali koalicję antyfrancuską. Jednak i tym razem ponieśli klęskę w bitwie pod Wagram i zmuszeni zostali do podpisania pokoju w Schonbrünn Austria utraciła dostęp do Adriatyku i część ziem polskich.

Slide 17

System napoleoński w Europie. Poprzez podboje Napoleon rozciągnął swoje władanie na niemal całą Europę. Państwom uzależnionym nadawał nowe konstytucje, narzucał kodeks cywilny, zmieniał granice i obsadzał je wojskami francuskimi. Ważne stanowiska państwowe powierzał swoim krewnym: 3 bracia Napoleona otrzymali we władanie kraje Ludwik Holandię, Hieronim Westfalię, a Józef Hiszpanię; marszałkowie dowodzący wojskiem otrzymali: Joachim Murat Królestwo Neapolu, a Jean Bernadotte Szwecję. Granice Francji uległy poszerzeniu, gdyż przyłączone zostały: Holandia, Państwo Kościelne, część I Rzeszy i wybrzeże Dalmacji.

Slide 18

Związek Reński W 1806 r. po pokonaniu Austrii, Napoleon rozwiązał I Rzeszę Niemiecką (Święte Cesarstwo Rzymskiego Narodu Niemieckiego), a w jej miejsce utworzył Związek Reński, oczywiście pod swoim protektoratem. Tym samym cesarz Austrii utracił tytuł cesarza rzymskiego i zachował jedynie dziedziczny tytuł cesarza Austrii.

Slide 19

Blokada kontynentalna Napoleon od początku swego panowania we Francji zakładał osłabienie Wielkiej Brytanii, jako dziedzicznego wroga Francji. W 1805 r. Brytyjczycy dowodzeni przez admirała Horatio Nelsona zatopili flotę francuską w bitwie pod Trafalgarem. Napoleon aby zmusić Francję do uległości ogłosił w 1806 r. blokadę kontynentalną. Był to całkowity zakaz prowadzenia handlu z Wielką Brytanią. Miało to doprowadzić do kryzysu ekonomicznego W. Brytanii. Do blokady miały przystąpić wszystkie ziemie uzależnione od Francji oraz kraje, które z Napoleonem podpisały sojusze Hiszpania, Austria i Rosja.

Slide 21

Kolos chwieje się i upada upadek Napoleona. Jako pierwsza z blokady kontynentalnej wyłamała się Rosja, której zakaz handlu z Wyspami Brytyjskimi przynosił ogromne straty. W 1810 roku Rosja zerwała sojusz z Francją i rozpoczęła wymianę handlową. Sytuacja ta spowodowała, że Napoleon zdecydował o militarnym rozstrzygnięciu tej kwestii. W 1812 r. po utworzeniu Wielkiej Armii w liczbie ok.600 tys. (ok. 30 krajów) Napoleon wyruszył w głąb Rosji.

Slide 22

Wojska rosyjskie unikały otwartej bitwy. Tylko raz w 1812 r. Doszło do nierozstrzygniętej bitwy pod Borodino. Napoleon zdawał się być zaskoczony, iż car Aleksander I nie zmierza do zawarcia pokoju. Tymczasem zbliżała się zima, co stanowiło problem dla armii Napoleona brak zaopatrzenia i ekwipunku zimowego żołnierzy. Sytuacja się zaostrzyła tym bardziej, iż Rosjanie zastosowali tzw. taktykę spalonej ziemi. Zła sytuacja wojsk Napoleona zmusiła go do odwrotu. Rosjanie naciskając zmusili go do odwrotu ta samą drogą gdzie nie zostało już nic. Do granic Rosji dotarły tylko szczątki wielkiej armii Napoleona. W tym samym czasie sojusznicy Francji zaczęli zrywać sojusze i tworzyć kolejne koalicje antyfrancuskie.

Slide 24

Klęska Napoleona w Europie Wycofujące się z terenów ziem polskich wojska Napoleona, poniosły dotkliwą klęskę w bitwie pod Lipskiem w 1813 r. (tzw. bitwa narodów). Sytuację tę wykorzystali zwycięzcy, którzy wkroczyli do Paryża, obwołali królem Ludwika XVIII (brata ściętego w czasie rewolucji Ludwika XVI), podpisali z nim w 1814 roku pokój i Francja wróciła do granic sprzed 1792 r. Tymczasem Napoleona wywieziono na wyspę Elbę, którą oddano mu w dożywotnie władanie. Zachował tez tytuł cesarza.

Slide 26

100 dni Napoleona W początkach 1815 r. do Napoleona dotarły pogłoski o złej sytuacji Francji i niezadowoleniu z monarchy. Dlatego cesarz niespodziewanie postanowił powrócić do Francji. Dość szybko opanował Paryż i rozpoczął rządy. Ale władze sprawował tylko przez 3 miesiące, gdyż po raz kolejny państwa nastawione wrogo do Napoleona zawiązały sojusz i ruszyły na Francję. Do starcia doszło w czerwcu 1815 r. pod Waterloo. Napoleon został pokonany przez sojusznicze wojska dowodzone przez ks. Wellingtona. Napoleon jako jeniec wojenny został odesłany na Wyspę św. Heleny, gdzie przebywał pod protektoratem brytyjskim aż do swojej śmierci w 1821 r.

Slide 27

Bitwa pod Waterloo

Slide 28

Wyspa św. Heleny Do najbliższego stałego lądu było tak daleko 2 tysiące kilometrów że każda próba ucieczki wydawała się niemożliwa. Najpierw na pokładzie HMS Bellerophon do Plymouth, a stamtąd już na Saint Helena. Tak wyglądała cesarska podróż do miejsca przymusowego odosobnienia. Do brzegów dalekiej wyspy dotarł 15 października 1815 roku. Brytyjczycy osadzili Napoleona w Longwood House. Nie pozostał tam sam. Towarzyszyli mu najbliżsi współpracownicy z czasów imperium. Najwierniejsi żołnierze, którzy nie mogli podążyć za wodzem Wielkiej Armii na Świętą Helenę cały czas nie rezygnowali z nadziei, że kiedyś, Bonaparte powróci w glorii chwały. Podejmowali też próby uwolnienia cesarza. Te pozostały na ogół tylko planami, wśród których znalazł się pomysł na wywiezienie Napoleona w łodzi podwodnej.