Rastafari

Zobacz slidy

Treść prezentacji

Slide 3

Ruch Rastafari posiada trzy wymiary splatające się wzajemnie oddziaływujące na siebie oraz pozostające we wzajemnym ze sobą powiązaniu. Wymiary te to społeczno - polityczny, kulturowy i religijny aspekt życia rastafariańskiej wspólnoty. Przynależność do ruchu Rasta określana jest nie na podstawie poglądów i opinii na jakiś temat, lecz wyznaczona przez owe trzy wymiary życia, które każdy Dread ma nie tylko przemyślane, co wyraźnie widziane. Rastafari nie jest więc jakąś formalną organizacją, lecz realnie istniejącą wspólnotą dzieci Jah, skazanych na życie w Babilonie. Dlatego też życie jest jedynym świadectwem wspólnoty.

Slide 5

Niektórzy rastamani uznają Haile Selassie I za religijny symbol dla Jah (czyli Boga) wcielonego. Poprzez zwracanie się do niego jako Jah Rastafari (czyt. rastafaraj), niektórzy uznają jego osobę za manifestację Jah, ale to jest tylko jedna z interpretacji albo metafor wierzeń rasta. Każdy rastafarianin jest zachęcany do samodzielnego poszukiwania prawdy i nie ma narzuconego jednolitego dogmatu. Innym sposobem wyrażania idei Jah jest sformułowanie Ja i ja (II). Symbolizuje ono jedność rasta z Bogiem, tego że jest się częścią Jah, i siebie samego.

Slide 6

Babilon - określenie wszelkiego zła. Władze, grzesznicy i ludzie goniący za pieniądzem są według Rasta Babilonem. Wszyscy oni określenia skłaniają się ich zdaniem do zła, dlatego zaczęli używać biblijnego określenia, zaczerpniętego z Apokalipsy św. Jana Nierządnica z Babilonu - alegoryczne przedstawienie najwyższego zła.

Slide 7

Syjon - miejsce gdzie dążą Rasta, bez zła i rasizmu. Często interpretowany jako Afryka, lub po prostu Niebo Gyal - ładna kobieta Bwoy - chłopak, mężczyzna

Slide 9

Krótki rys historyczny Jednym ze źródeł rastafari są kazania Marcusa Garveya, urodzonego na Jamajce czarnoskórego kaznodziei, publicysty, nauczyciela i organizatora ruchu walki o równouprawnienie rasowe. Podczas wizyty w Etiopii zafascynował się on osobą Ras Tafariego jeszcze zanim ten rozpoczął panowanie. Następnie rastafari rozpropagowali na całym świecie emigranci z Jamajki. Zyskał on popularność głównie w środowiskach czarnoskórych robotników w Stanach Zjednoczonych i Europie. Aż do lat siedemdziesiątych XX w. nie był szeroko znany w innych środowiskach społecznych. W latach 70. XX w. został rozpowszechniony przez Boba Marleya i innych muzyków wśród młodzieży amerykańskiej i europejskiej, co wiązało się ze wzrostem popularności kultury i muzyki reggae.

Slide 11

CEREMONIE W prócz świąt zależnych od np. kościoła do którego się należy (jak m.in członkowie 12 Plemion Izraela), istnieją jeszcze inne ceremonie religijne: Dyskusja lub krąg spotkanie grupy rastafarian, którzy siadają w kręgu i podając sobie z rąk do rąk marihuanę (ganja) w fajce dyskutując o sprawach religijnych, etycznych i społecznych. W kręgu z założenia wszyscy są równi, choć pewien specjalny status ma osoba pełniąca uznawaną za zaszczytną funkcję podpalenia i pierwszego zaciągnięcia się fajką. Tradycja nakazuje przekazywać fajkę zawsze w lewym kierunku. Nyahbinghi spotkanie, którego głównym celem jest wspólna gra na bębnach Djembe lub kongach i modlitwa (często w postaci śpiewnia Psalmów). W Nyahbinghi charakterystyczne jest serce, które jest równomiernie wybijane przez całą grę, dochodzi też główny rytm i gra solowa. Jest to związane z cytatem z Biblii mówiącym aby chwalić Jahwe bębnem i śpiewem. Nyahbinghi posłuchać możemy m.in. w nagraniach Ras Michaela, który zajmuje się właśnie tą muzyką. Nie jest zachowana prawdziwa forma Nyahbinghi ponieważ artysta korzysta z innych instrumentów, oryginalnie występują tylko bębny i śpiew.

Slide 15

Rasizm występujący w pierwotnej wersji rastafari został z niego wyeliminowany. Większość współczesnych rastafarian odżegnuje się obecnie od idei supremacji czarnej rasy, aczkolwiek w niektórych środowiskach rastafariańskich reminiscencje idei panafrykanizmu są wciąż żywe. Jedna z największych współczesnych odłamów rastafariańskich o nazwie Dwanaście Plemion Izraela zalicza wszelkie formy rasizmu do sił Babilonu i upatruje wyzwolenia się z jego okowów przez studiowanie i medytację nad Pismem, które jest dostępne dla ludzi wszystkich ras i wyznań.

Slide 20

Barwy - kolory zielony, żółty i czerwony, jako barwy flagi Etiopii, mają dla rastafarian szczególne znaczenie i są często obecne w ich strojach. Zielony oznacza Afrykę i spokojny kraj, żółty to zagarnięte złoto przez kolonistów i dawne bogactwo Afryki, czerwony oznacza krew przelaną podczas walk z najeźdźcą. Dredy - noszenie dredów, czyli grubo splecionych włosów, jest prawdopodobnie zapożyczone z judaizmu (zwyczaj Nazireatu) bądź hinduizmu Sadhu, zwłaszcza, że w etiopskiej wersji rastafari dredy były początkowo nieobecne. Noszenie dredów ma znaczenie symboliczne. Dredy są symbolem Lwa Judy, czyli nieustraszonego mesjasza, wyrazem protestu przeciw siłom Babilonu i znakiem powrotu do natury gdyż w Starym Testamencie, w Pięcioksięgu Mojżeszowym jest wzmianka o

Slide 21

Święta Rastafarianie obchodzą wiele świąt w roku, celebrując wyjątkowe dni zawsze w jednakowy sposób poprzez urządzenie binghi. Poszczególne święta są odmiennie postrzegane i różnie cenione przez rasta, jednakże bezsprzecznie, dwoma najważniejszymi dniami są: 23 lipca Urodziny Jego Cesarskiego Majestatu Haile Selassie I 2 listopada Koronacja Jego Cesarskiego Majestatu Haile Selassie I Dodatkowo w mniejszym lub większym stopniu celebrowane są inne wydarzenia, takie jak urodziny proroków, święta wynikające z chrześcijańskiej tradycji Etiopskiej Ortodoksji, czy też (w obrębie poszczególnych nacji) rocznice wizyt Jego Cesarskiego Majestatu w konkretnych krajach. Przykładowo: 7 stycznia Boże Narodznie w Etiopskim Kościele Ortodoksyjnym 25 marca Urodziny Cesarzowej Menen Asfaw 21 kwietnia Rocznica przybycia Jego Cesarskiego Majestatu Haile Selassie I na Jamajkę 25 maja Dzień Jedności Afrykańskiej

Slide 22

Reggae styl we współczesnej muzyce rozrywkowej, powstały pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku w Kingston na Jamajce. Stanowi najbardziej charakterystyczny gatunek muzyki jamajskiej. Światowy rozgłos zyskało w latach siedemdziesiątych dzięki twórczości Boba Marleya, choć wbrew powszechnej opinii nie był on jedynym prekursorem gatunku. Ukształtowało się w wyniku stopniowej ewolucji (polegającej m.in. na spowolnieniu tempa) muzyki ska, poprzez przejściowy styl rocksteady. Charakterystyczny dla reggae schemat rytmiczny, łączący wyrazistą linię basu i beat perkusyjny, określa się mianem

Slide 24

Bob Marley, właśc. Robert Nesta Marley (ur. 6 lutego 1945 w Nine Mile, zm. 11 maja 1981 w Miami) jamajski wokalista, wykonawca muzyki reggae, zaś na początkowym etapie kariery ska i rocksteady; współzałożyciel, główny wokalista i gitarzysta rytmiczny grupy The Wailers.

Slide 25

Osobie i twórczości Marleya przypisuje się ogólnoświatową popularyzację muzyki reggae, ruchu Rastafari oraz idei panafrykanizmu w latach siedemdziesiątych. Wydana przez Island Records pośmiertna kompilacja jego największych przebojów pt. Legend pozostaje do dziś najlepiej sprzedającą się płytą reggae wszech czasów (ponad 25 mln sprzedanych egzemplarzy). Najpopularniejsze utwory Marleya, niejednokrotnie notowane w czołówkach brytyjskich i amerykańskich list przebojów, to m.in.: Buffalo Soldier, Could You Be Loved, Exodus, Get Up, Stand Up, I Shot the Sheriff, Iron Lion Zion, Is This Love, Jamming, Lively Up Yourself, Natural Mystic, No Woman, No Cry, One Love, Redemption Song, Roots, Rock, Reggae, Satisfy My Soul, So Much Trouble in the World, Stir It Up, Three Little Birds, Waiting in Vain

Slide 28

Dyskografia 1965: The Wailing Wailers (Studio One) 1970: Soul Rebels (Upsetter Trojan) 1971: Soul Revolution (Upsetter Trojan) 1971: The Best of the Wailers (Beverleys) 1973: Catch a Fire (Island Tuff Gong 1973: Burnin (Island Tuff Gong) 1974: Natty Dread (Island Tuff Gong 1976: Rastaman Vibration (Island Tuff Gong) 1977: Exodus (Island Tuff Gong) 1978: Kaya (Island Tuff Gong) 1979: Survival (Island Tuff Gong) 1980: Uprising (Island Tuff Gong) 1983: Confrontation (Island Tuff Gong)

Slide 29

Muzyka reggae niesie przesłanie, a teksty czynią tę muzykę bardzo ważną Ważne jest to, aby ludzie zrozumieli teksty tych piosenek. Chociaż niektórzy w słowach nie umieją doszukać się sensu. To Jah stworzył tę muzykę i pozwolił masom ją śpiewać a ta muzyka pochodzi właśnie od tych mas. Reggae odzwierciedla też realną sytuację społeczną: głębokie, nisko brzmiące partie basu, obrazują życie slumsów i gett, zaś akcent bębnów jest znakiem wiary w to, że odradzająca się świadomość społeczna spowoduje zniesienie podziału na obywateli pierwszej i drugiej kategorii.