Opakowania

Zobacz slidy

Treść prezentacji

Slide 1

OPAKOWANIA Angelika Kołosowska Katarzyna Taraszkiewicz Anna Jędrecka Izabela Kaczmarek

Slide 2

Geneza nazw tworzyw Tworzywa sztuczne to ogólnie i powszechnie przyjęta nazwa materiałów, których podstawowym (a nieraz wyłącznym) składnikiem są substancje wielkocząsteczkowe. Ich dawną nazwą jest masa plastyczna, ale i obecnie stosowany plastik jest nieprawidłowy, nie budzi natomiast zastrzeżeń zestawienie konkretnej grupy tworzyw sztucznych z końcówką -plast np. fenoplasty, aminoplasty, fluoroplasty czy duroplasty. Obserwuje się tendencję do zmiany określenia tworzywa sztuczne tworzywa na chemiczne, tak jak w przypadku włókien chemicznych. Definicja tworzywa sztucznego Materiały, których podstawowym składnikiem są naturalne lub syntetyczne polimery; tworzywa sztuczne mogą być otrzymywane z czystego polimeru (Np. polimetakrylan metylu, polistyren, polietylen), z kopolimerów lub z mieszanek polimerów. Często otrzymuje się je z polimerów modyfikowanych metodami chemicznymi (np. przez hydrolizę), fizykochemicznymi (np. przez degradację) lub przez dodatek takich substancji, jak: plastyfikatory, wypełniacze , stabilizatory oraz barwniki i pigmenty. Tworzywa sztuczne są potocznie zwane plastikami (plastykami) lub masami plastycznymi. Podział tworzyw sztucznych

Slide 3

. W pełni uzasadniony i zgodny z praktyką przemysłową jest podział tworzyw sztucznych oparty na zespole właściwości tych materiałów, kwalifikujących je do jednej z czterech grup, a mianowicie tworzyw sztucznych konstrukcyjnych, włóknotwórczych (włókna chemiczne), błonotwórczych (materiały i wyroby malarskie) i kauczukowych (elastomery, kauczuki syntetyczne i gumy). Podział ten jest elastyczny, większość, bowiem tworzyw sztucznych należy do dwóch, trzech, a nawet i czterech grup. Decyduje główne zastosowanie, np. poliamidy są przede wszystkim materiałami włóknotwórczymi, choć ich znaczenie jako tworzyw sztucznych konstrukcyjnych jest duże. Równie pomocny jest podział wg typu reakcji prowadzącej do otrzymywania substancji wielkocząsteczkowej ? na tworzywa sztuczne polimeryzacyjne, polikondensacyjne i poliaddycyjne. Z przetwórczego punktu widzenia rozróżnia się tworzyw sztuczne termoplastyczne, termoutwardzalne i chemoutwardzalne. Nieraz określa się tworzywa sztuczne jako syntetyczne i półsyntetyczne. Niektóre materiały małocząsteczkowe służące do otrzymywania substancji wielkocząsteczkowych określa się niekiedy jako tworzywa sztuczne, co nie jest prawidłowe i tylko częściowo uzasadnione tym, że z materiałów tych w wyniku jednostkowej operacji uzyskuje się wyrób gotowy tworzywa sztuczne; np. z tłoczywa fenolowo formaldehydowego, które nie jest jeszcze substancją wielkocząsteczkową, przez prasowanie na gorąco otrzymuje się tworzywa sztuczne bakelit. Za podstawę klasyfikacji tworzyw sztucznych przyjmuje się zachowanie tworzywa pod wpływem ogrzewania; rozróżnia się tworzywa termoplast. oraz tworzywa termo- i chemoutwardzalne, tzw. duroplasty .

Slide 4

Cechy tworzyw sztucznych Tworzywa sztuczne są na ogół bardzo lekkie (gęstość najczęściej ok. 1 gcm3), mają małą przewodność cieplną, większość z nich jest dielektrykami, jednak po dodaniu znacznej ilości (ok. 50) materiałów przewodzących, np. sadzy lub pyłu metalicznego, przewodzą prąd elektryczny, mogą być przezroczyste lub całkowicie nieprzezroczyste; tworzywa niemodyfikowane, w porównaniu z metalami mają małą wytrzymałość na rozciąganie oraz mały moduł elastyczności; bardzo dobrą wytrzymałość na rozciąganie, duży moduł elastyczności mają tworzywa zbrojone np. włóknem szklanym (kompozyt, laminaty); tworzywa sztuczne są najczęściej odporne na czynniki chemiczne, wilgoć, lecz nieodporne na działanie czynników silnie utleniających. Wadą większości tworzywa sztuczne jest ich wrażliwość na podwyższoną temp. (powyżej 100C). W czasie II wojny świat. uzyskano silikony, odporne najczęściej na temp. do 250C, a następnie inne tworzywa, polisulfony, odporne na temp. do 200C, w 1969 polisiarczek fenylu, odporny na temp. do 170C. W wyniku dalszych prac otrzymano polimery aromatyczne i metaloorganiczne, odporne na temp. powyżej 400C. Zmniejszenie palności tworzyw sztucznych uzyskuje się w wyniku wprowadzenia do tworzyw tzw. antypirenów. Większość tworzyw sztucznych jest łatwa do formowania i barwienia. Najczęściej stosowanymi metodami formowania tworzyw sztucznych są: wtrysk ( formowanie wtryskowe), wytłaczanie, prasowanie tworzyw sztucznych, odlewanie tworzyw sztucznych oraz kalandrowanie. Ponadto w przetwórstwie tworzyw sztucznych stosuje się np. spiekanie, obróbkę plastyczną, laminowanie, zgrzewanie.

Slide 5

Wytwarzanie tworzyw sztucznych Technika wytwarzania wyrobów z tworzyw sztucznych; odlewanie tworzyw sztucznych prowadzi się w formach nieruchomych lub obracających się; odlewanie odśrodkowe (obrotowe) tworzywo sztuczne (ciekłe lub proszek) wprowadza się do podgrzanej formy obracającej się szybko wokół 1 osi lub wokół 2 przecinających się osi obrotu; stosuje się też odlewanie ciśnieniowe (tworzywo wtłacza się pod ciśn. 0,52 MPa) i odlewanie podciśnieniowe (tworzywo jest zasysane do formy); odlewanie kształtek z monomeru lub substancji częściowo spolimeryzowanej (z dodatkiem katalizatorów, przyśpieszaczy), której polimeryzacja następuje w formie odlewniczej nosi nazwę odlewania polimeryzacyjnego ; odlewanie tworzyw sztucznych w formach zamkniętych jest stosowane do wytwarzania wyrobów pustych, np. piłek, lalek, głównie z plastycznych poli(chlorku winylu); w celu otrzymania folii stosuje się odlewanie roztworów tworzyw sztucznych (np. pochodnych celulozy), najczęściej wylewając roztwór przez wąską szczelinę ogrzewanego zasobnika na przenośnik taśmowy lub obracający się bęben, gdzie następuje odparowanie rozpuszczalnika; do metod odlewniczych zalicza się też maczanie w upłynnionym tworzywie izolacyjnym, stosowane m.in. do zalewania elementów i zespołów elektronowych i elektrotechnicznych.

Slide 6

Historia tworzyw sztucznych Pierwsze w skali przemysłowej próby chemiczne modyfikowania związków wielkocząsteczkowych rozpoczęto 185075. W 1872 w USA otrzymano celuloid, w Niemczech 1897 uruchomiono produkcję galalitu, a 1904 acetylocelulozy. Pierwszymi syntetycznymi tworzywami sztucznymi były żywice fenolowoformaldehydowe otrzymane 1872 (A. Baeyer), jednak produkcję ich podjęto dopiero 1909 na podstawie patentu belg. chemika H. Baekelanda. W 192831 rozpoczęto produkcję większości tworzyw poliwinylowych. Pierwsze tworzywa poliamidowe wyprodukowano 1937 w USA, polietylen wysokociśnieniowy w 1939 w Wielkiej Brytanii, w USA rozpoczęto produkcję tworzyw poliestrowych w 1942 r, polichlorku winylidenu w 1942 r, silikonów w 1943 r. Dalszy rozwój tworzyw sztucznych był związany z wyprodukowaniem żywic epoksydowych w Szwajcarii, poliformaldehydu w 1946 w USA, w RFN polietylenu niskociśnieniowego w 1956 i poliwęglanów w 1957, polipropylenu w 1957 we Włoszech. W Polsce początek przetwórstwa tworzyw sztucznych nastąpił w latach 20. XX w. W 1931 rozpoczęto produkcję folii na opakowania tomofanu z regenerowanej celulozy, 1934 tworzyw fenolowo-formaldehydowych, galalitu; podjęto próby syntezy styrenu na podstawie opracowania K. Smoleńskiego. Szybki rozwój produkcji tworzyw sztucznych w Polsce nastąpił po II wojnie światowej. Są produkowane m.in. tworzywa fenolowo-formaldehydowe, tłoczywa mocznikowe i melaminowe, polimetakrylan metylu, polichlorek winylu, polistyren, polikaprolaktam, poliakrylonitryl, poliuretany, żywice poliestrowe, epoksydowe, silikonowe, polietylen i polipropylen.

Slide 7

Zastosowanie Tradycyjne materiały opakowaniowe (drewno, szkło i metale) wypierane są przez tworzywa sztuczne, z których wytwarza się 20 25 opakowań. Są to różne folie, np. worki samonośne, różne torby i torebki, folia do pakowania mleka. Butelki wytwarzane są również metodą wytłaczania rury, z której rozdmuchem w formie uzyskuje się opakowanie wewnątrz puste. Szerokie zastosowanie maja opakowania sztywne ze styropianu. Tworzywa sztuczne nie są dotychczas podstawowym materiałem konstrukcyjnym. Domeną tworzyw sztucznych w budownictwie jest wyposażenie wnętrz (wykładziny podłogowe, ramy okienne i drzwiowe) oraz pokrycia dachowe (płyty z laminatów poliestrowych, płyty PCW i PMM jako świetliki). Z PCW metodą wytłaczania wytwarza się poręcze i listwy podłogowe. Nowością są tapety samoprzylepne z warstwą pianki (izolator cieplny i akustyczny). Nowością w budownictwie są profilowane blachy z warstwą ochronno ozdobną tworzywa, nałożoną w procesie hutniczym; służą one jako wykładzina zewnętrzna budynków i w budowie statków. Przyszłościowym materiałem budowlanym są polimerobetony, złożone z wypełniacza mineralnego i żywicy syntetycznej, np. epoksydowej. Rozrzut granulometryczny ziaren winien zapewniać maksymalny udział taniego wypełniacza w stosunku do drogiego lepiszcza. Gwarantuje to uzyskanie dużej wytrzymałości polimerobetonów (ich wysoka ocena na razie uniemożliwia szersze stosowanie). Zastępowanie tradycyjnej armatury i rurociągów wyrobami z tworzyw sztucznych jest ograniczone małą odpornością na gorącą wodę, szczególnie pod ciśnieniem panującym w wysokich budynkach.

Slide 8

. Tworzywa sztuczne służące w gospodarstwie Podlegają podobnie jak w medycynie ścisłej kontroli władz sanitarnych. Dotyczy to nie tylko sprzętu kuchennego, ale i wyrobów toaletowych oraz materiałów będących jedynie wyposażeniem mieszkaniowym (por. tworzywa sztuczne w budownictwie).. Muszą być jednak wykonane z odpowiednich tworzyw sztucznych, a ich kształt i barwa powinny korzystnie wpływać na samopoczucie użytkownika. Pierwotnie stosowane były tworzywa termoreaktywne (bakelit czy aminoplasty);obecnie stosuje się termoplasty, jak polistyren (gatunki uszlachetnione), polietylen, zwłaszcza odporny na wrzącą wodę polipropylen. Najbardziej użyteczne do wyrobu robotów kuchennych, a nawet maszynek do parzenia kawy są poliwęglany. Dzięki fizjologicznej objętości prawie wszystkich polimerów i możliwości ich stosowania w styczności z organizmem żywym, i to nie tylko w krótkotrwałych kontaktach, ale i na stałe (wszczepy endoprotezy) zastosowanie tworzyw sztucznych w medycynie jest szerokie. Specjalną pozycję zajmują włókna sztuczne z medycynie. Zagadnienie odczynów tkankowych na wszczepione tworzywa, a zwłaszcza ich biodegradacja i możliwość pobudzenia procesu nowotworowego jest przedmiotem wszechstronnych badań, które musza być długotrwałe. Na razie nie ma przeciwwskazań stosowania tworzyw sztucznych w medycynie w przypadkach dających konkretne korzyści. Pozaustrojowe stosowanie tworzyw sztucznych w medycynie nie budzi zastrzeżeń, ale i tutaj niezbędne jest współdziałanie chemika z lekarzem, aby uzyskać optymalne rozwiązanie. Najszersze zastosowanie osiągnęły strzykawki jednorazowego użytku wytwarzane np. z polipropylenu. Cewniki, dreny, a z najbardziej skomplikowanych wyrobów ? sztuczna nerka wyrabiane są z polietylenu (rurki, cewniki), polichlorku winylu (rurki, naczynia), celofanu (folie półprzepuszczalne do dializy pozaustrojowej). W stomatologii stosuje się polimetakrylan metylu, w okulistyce ? sztywne i elastyczne szkła kontaktowe, w chirurgii ? nici (włókna w medycynie). W farmacji tworzywa sztuczne stosuje się głównie jako materiał opakowaniowy; fiolki, tuby, a zwłaszcza popularne ?listki? z pastylkami lub drażetkami umieszczonymi w gniazdkach uformowanych w folii PCW metodą termoformowania i zespolonej z folią aluminiową. Pastylkę wyciska się niszcząc folię aluminiową. Z tworzyw sztucznych wykonane są pojemniki ułatwiające dozowanie leku, np. kroplomierze. Z innych zastosowań tworzyw sztucznych w medycynie wymienić należy ortopedię, protetykę, chirurgię plastyczną, transport ciężko chorych (do tego celu służy płaski materac z folii PCW zawierający wewnątrz kluseczki styropianowe, nałożony na część ciała jako materac po usunięciu powietrza za pomocą pompki ssącej usztywnia się, formułując funkcjonalne nosze dopasowane do pacjenta). Tworzywa sztuczne w rolnictwie spełniają różnorodne funkcje np. folia z polietylenu (PE) wydatnie zwiększyła możliwości upraw cieplarnianych, zarówno przez budowę pneumatycznych obiektów, jak i pokrywanie konstrukcji nośnej. Dobra izolację termiczną spełnia również cienka folia (np. 0,03 mm) rozpięta nad tradycyjną szklarnią. Do wykładania silosów z kiszonkami, zabezpieczania przed wilgocią stoków i kopców z produktami rolnymi stosuje się folię z polichlorku winylu (PCW). Rury, zwłaszcza z PE, służą do doprowadzania wody, a cienkościenne ? do bezpośredniego nawadniania poprzez mikrozaworki. Jest to tzw. kropelkowe nawadnianie pozwalające na racjonalne doprowadzenie wody do układu korzeniowego upraw zielonych (drzew, krzewów, pomidorów, truskawek). W melioracji stosowane są coraz częściej perforowane rury z PCW, np. zwijane z taśmy otrzymanej metodą wytłaczania. Z folii PCW metodą termoformowania otrzymuje się doniczki i cienkościenne kaptury służące jako indywidualna osłona roślin przed przymrozkami. Pewne znaczenie praktyczne mają pianki spulchniające glebę gliniastą, a w piaszczystej magazynujące wilgoć . Naczynia z tworzyw sztucznych oraz wyposażenie stanowisk hodowlanych zwierząt (koryta, kanały ściekowe, ażurowe podłogi) ułatwiają obsługę i umożliwiają utrzymanie czystości oraz dezynfekcję pomieszczeń.

Slide 9

Wpływ tworzyw sztucznych na środowisko naturalne Tworzywa sztuczne są bardzo pomocne w życiu każdego człowieka. Niestety tworzywa sztuczne posiadają zasadniczą wadę. Ulegają powolnemu procesowi naturalnego rozkładu zanieczyszczeń w wyniku którego powstają substancje przyjazne dla środowiska ale ta biodegradacja trwa bardzo długo. Tworzywa sztuczne podczas spalania wytwarzają trujące substancje. W krajach wysoko rozwiniętych odchodzi się od stosowania opakowań z tworzyw sztucznych zastępując je szkłem lub tekturą, są to materiały które mogą zostać ponownie użyte. Plastyk ulega rozkładowi nawet do 500 lat i podczas rozpadu wydziela związki metali ciężkich, które były używane do produkcji danego tworzywa Współczesny człowiek świadom swej roli w kształtowaniu środowiska może je uchronić od dalszych zniszczeń. Wspólne działanie wszystkich ludzi na całym świecie mające na celu walkę o utrzymanie niezniszczonych zasobów naturalnych globu ziemskiego powinno być hasłem nr 1 przyszłego tysiąclecia.

Slide 10

Różne typy opakowań kartony

Slide 11

Butelki szklane i słoiki

Slide 12

Puszki

Slide 13

Pojemniki plastikowe

Slide 14

Kartony po sokach

Slide 15

O opakowaniach w hipermarketach W dobie nadkonsumpcji, nadprodukcji i zmian klimatycznych wywołanych szkodliwymi działaniami przemysłu, każdy z nas powinien troszczyć się o nasze środowisko. Szczególny problem stanowi produkcja ogromnej ilości odpadów. Produkowana w ciągu jednej sekundy torba foliowa rozkłada się od 100 do 400 lat. Dlatego nasze wysiłki powinny skupić się na maksymalnym ograniczeniu produkcji śmieci. Obecnie widoczne są w Polsce pozytywne akcje, które mają na celu zminimalizowanie zużycia toreb foliowych, co świadczy o wzroście znaczenia tego problemu. Jednak ani rząd ani parlament nie zdecydował się do tej pory na podjęcie bardziej zdecydowanych kroków zmierzających do ograniczenia ich produkcji.

Slide 16

Torby ekologiczne Coraz więcej polskich sklepów zmienia torby foliowe na torby ekologiczne przyjazne środowisku. Torby te są wytrzymałe nie tak jak reklamówki foliowe. Minusem jest to że trzeba za nie zapłacić.

Slide 17

Torby foliowe Rozkładają się od 100 do 400 lat. Można je tylko raz użyć. Ich zaletą jest to że są dawane bez żadnych opłat do zakupów.

Slide 18

sklepy które wprowadziły torby ekologiczne Carrefour hipermarket który od dnia 5 czerca 2008 roku wprowadza torby biodegradalne przyjazne środowisku

Slide 19

. E.Leclerc- Od 7 kwietnia 2008 r. w hipermarketach i supermarketach E.LECLERC w Polsce zamiast pakowania zakupionych towarów w jednorazowe torebki foliowe klienci będą mogli uzywać toreb wielokrotnego użytku.

Slide 20

. Ikea- od 14 października 2007 roku wycofała ze wszystkich sklepów sieci torby foliowe

Slide 21

Ustawa o opakowaniach Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej. Ustawa o opakowaniach z dnia 11 maja 2001 roku była wprowadzana jako wdrożenie dyrektywy 9462WE z 20 grudnia 1994 r. Dyrektywa ta posługiwała się kategorią opakowań służących do przenoszenia towarów (np. torby art. 3 pkt1 ii) a załącznik nr I dyrektywy - wskazywał przykładowe opakowania mieszczące się w tej kategorii. W polskiej ustawie nie dodano tego podziału i w ogóle nie zajęto się tym rodzajem opakowań. Część sformułowań w proponowanym projekcie ustawy jest przeniesiona z modyfikacjami z tej właśnie dyrektywy. Oczywiście dyrektywa nie szła tak daleko - nie wprowadzała zakazu używania tego rodzaju opakowań jednak od roku 1994 wiele zmieniło się w Europie i tym bardziej w Polsce w dziedzinie ochrony środowiska. W dzisiejszym świecie występują inne zagrożenia niż kilkanaście lat temu, inne są standardy życia, inne są również stosowane technologie. W pkt 2 projektu ustawy dodającym art.12a ust.2 zawiera delegację do wydania rozporządzenia umożliwiającą stosowanie do określonych rodzajów produktów toreb foliowych z uwagi na właściwości tych produktów. Jest to furtka do wyłączeń spod zakazu, trudno byłoby bowiem sprzedawać kiszoną kapustę, ogórki kiszone czy ryby i wkładać je do toreb papierowych.

Slide 22

Recykling Recykling to określenie oznaczające powtórne, wielokrotne wykorzystanie surowców odpadowych przy produkcji nowych wyrobów lub przedłużenie eksploatacji w przypadku wykorzystywania części zmiennych. Idea wykorzystywania odpadów, takich jak resztki pożywiania, odchody ludzkie i zwierzęce, znana była praktycznie od zarania ludzkości, czego przykładem w przyrodzie może być cykl żywieniowy. Recykling odbywa się w dwóch obszarach: produkowania dóbr oraz późniejszego powstawania z nich odpadów. Założenia recyklingu zakładają wymuszanie odpowiednich postaw producentów dóbr, sprzyjających produkcji materiałów jak najbardziej odzyskiwanych oraz tworzenie odpowiednich zachowań u odbiorców tych dóbr. Pojęcie recyklingu nabiera obecnie nowych treści, staje się ono elementem strategii gospodarki odpadami komunalnymi.

Slide 23

. Recykling można rozpatrzyć w aspekcie ekonomicznym i ekologicznym. Efekt ekonomiczny sprawdza się do zmniejszenia kosztów produkcji określonych wyrobów, zatem staje się istotnym elementem konkurencyjności towarów. W miarę rozwoju cywilizacji wzrasta wielkości produkcji różnych wyrobów, w tym dóbr konsumpcyjnych, co prowadziło do powstawania coraz większej ilości zarówno różnorodnych odpadów poprodukcyjnych, jak tez odpadów powstających w wyniku zużyciem różnych przedmiotów użytku powszechnego. Odpady poprodukcyjne określa się mianem odpadów przemysłowych, zaś odpady poużytkowe, typu opakowania, tekstylia, meble, przedmioty gospodarstwa domowego, resztki żywności, itd. określa się jako odpady komunalne.

Slide 24

. Zwiększającą się nieustannie ilość odpadów komunalnych wymusza zakładanie nowych, coraz to obszerniejszych wysypisk. Ich tworzenie wymaga dużego wysiłku inwestycyjnego, z uwagi na konieczność wprowadzenia specjalnych zabezpieczeń ograniczających wpływ obiektu na środowisko. Lokalizacja tego typu obiektów napotyka na ogromne opory lokalnych społeczności, przyjmujące niekiedy formę akcji protestacyjnych. Podstawowym sposobem na zmniejszenie ilości odpadów kierowanych na wysypiska jest segregacja pod katem oddzielania tej ich części która nadaje się do wykorzystania do innych celów jako surowiec wtórny. Istnieje wyrażone rozgraniczenie w klasyfikacji odpadów przemysłowych i komunalnych, chodź dzieli je bardzo cienka linia, ponieważ w masie odpadów komunalnych występują zarówno odpady poprodukcyjne jak i zużyte przedmioty. Na tym tle istnieje szereg kontrowersji odnośnie formalnej klasyfikacji wyszczególniającej poszczególne odpady.

Slide 25

Mityczna geneza recyklingu Recykling od dawna jest obecny w naszej cywilizacji. Od kilku tysięcy lat to ważny i nieunikniony proces zachodzący w kulturze i cywilizacji. Sumerowie, Hetyci, Egipcjanie, Asyryjczycy, Babilończycy, Rzymianie, Grecy czy Fenicjanie znali zasady umiejętnego używania i przetwarzania zużytych elementów. Jako duchowych przodków idei recyklingu można przywołać na przykład Heraklita z Efezu i Titusa Lucretiusa Carusa. To właśnie Heraklit z Efezu doszedł do wniosku, że wszystko jest płynne, że w przyrodzie trwa nieustający proces przemiany, przetwarzania. Titus Lucretius Carus uważał, że otaczający nas świat to zbiór atomów. Według Titusa Lucretiusa Carusa życie w przyrodzie to nieustanna wędrówka atomów.

Slide 27

  Recykling to nowa dziedzina obejmująca techniczne, technologiczne, organizacyjne działanie mające na celu maksymalne odzyskiwanie zespołów, części, podzespołów i materiałów oraz energii z wycofanych z eksploatacji (zużytych, uszkodzonych ) środków transportu. Recykling możemy podzielić na : materiałowy (przetwórczy) energetyczny produktowy

Slide 28

-Recykling materiałowy polega na przetwarzaniu zużytych materiałów na produkt pierwotny o właściwościach zbliżonych do nowego wyrobu (np. zużyte oleje przetwarzane są na nowe lub smary). -Recykling energetyczny- polega na wykorzystaniu energii cieplnej zawartej w niektórych materiałach pochodzących z pojazdów (np. opony, olej wykorzystany jako paliwo w ciepłowni). -Recykling produktowy jest formą bezpośredniego,

Slide 29

            Część materiałów ze zużytych środków transportu ze względów  ekonomicznych podlega likwidacji w różnej formie przez palenie lub składowanie w miejscach nie zagrażających środowisku naturalnemu. Proces likwidacji produktów odpadowych nie zakłada ich wykorzystania .             Na jakość i skuteczność recyklingu wpływa wiele czynników :

Slide 30

Symbol recyklingu

Slide 31

Surowce Wtórne - czyli co i gdzie wrzucamy Tu wrzucam: gazety czasopisma katalogi prospekty papier szkolny biurowy książki miękkich okładkach lub z suniętymi twardymi okładkami torebki papierowe papier pakowy pudełka kartonowe tekturowe tekturę PAMIĘTAJ: - usuń zszywki, metalowe części plastikowe opakowania Tu nie wrzucam: zabrudzonego tłustego papieru papieru z folią papieru termicznego i faxowego kartonów po mleku i napojach papieru przebitkowego (rachunki, faktury) pieluch jednorazowych podpasek, artykułów i papierów higienicznych worków po cemencie tapet

Slide 32

. Tu wrzucam: butelki po napojach (najlepiej zgniecione) butelki po płynach do mycia plastikowe zakrętki plastikowe torebki, worki, reklamówki plastikowe koszyczki po owocach PAMIĘTAJ: - wrzucaj czyste opakowania i zgnieć butelki przed wrzuceniem Tu nie wrzucam: butelek i pojemników z zawartością butelek i pojemników po olejach (spożywczych, chłodniczych, silnikowych) opakowań po lekach butelek po płynach chłodniczych pojemników po wyrobach garmażeryjnych zabawek sprzętu AGD styropianu opakowań po aerozolach puszek po farbach baterii

Slide 33

. Tu wrzucam bezbarwne: butelki i szklane po napojach i żywności butelki po napojach alkoholowych szklane opakowania po kosmetykach PAMIĘTAJ: - nie tłucz szkła przed wrzuceniem do pojemnika, wrzucaj czyste opakowania Tu nie wrzucam: szkła stołowego fajansu porcelany i ceramiki luster szkła okiennego żarówek lamp neonowych, fluorescencyjnych i rtęciowych reflektorów izolatorów szkła żaroodpornego doniczek szkła okularowego ekranów i lamp telewizyjnych szyb samochodowych

Slide 34

. Tu wrzucam kolorowe: butelki i słoiki szklane po napojach i żywności butelki po napojach alkoholowych szklane opakowania po kosmetykach PAMIĘTAJ: - nie tłucz szkła przed wrzuceniem do pojemnika, wrzucaj czyste opakowania Tu nie wrzucam: szkła stołowego fajansu porcelany i ceramiki luster szkła okiennego żarówek witraży reflektorów izolatorów szkła żaroodpornego doniczek szkła okularowego ekranów i lamp telewizyjnych szyb samochodowych

Slide 35

. - czerwony - aluminium przed wrzuceniem zgnieć aluminiowe puszki - szary - inne opakowania metalowe puszki po napojach puszki po konserwach drobny złom żelazny metale kolorowe kapsle Źródła: Zdzisław Małecki Ochrona i zarządzanie środowiskiem tom II www.wikipedia.pl www.greenpeace.pl www.zss.plmoto2Ekologiarecykling.htm