Kongres wiedeński i powołanie Świętego Przymierza w Europie

Zobacz slidy

Treść prezentacji

Slide 1

Kongres wiedeński i powołanie Świętego Przymierza w Europie 1814 - 1815

Slide 2

Kongres wiedeński Na przełomie XVIII i XIX wieku Europa przeżyła rozbiory Polski, Wielką Rewolucję Francuską, wojnę o niepodległość Stanów Zjednoczonych oraz podboje Napoleona i jego 100 dni. Pojawiło się w końcu pragnienie spokoju i stabilizacji oraz konieczność wprowadzenia ładu politycznego po Napoleońskiej zawierusze. Dlatego we wrześniu 1814 r. do Wiednia zwołano

Slide 4

Przedstawiciele państw Rosja: - Car Aleksander I; - Karol Nasselrode - Gustaw von Stackelberg - Książę Andriej Razumowski - Książę Adam Czartoryski

Slide 5

Przedstawiciele państw Prusy: - Król Fryderyk Wilhelm III - Wilhelm von Humboldt - Kanclerz książę Karol von Hardenberg; Austria: - Książę Klemens Metternich - Cesarz Franciszek I

Slide 6

Przedstawiciele państw Wielka Brytania: - Hrabia Robert Castlereagch; - Karol Steward Francja: - Książę Karol de Talleyrand

Slide 7

Kongres wiedeński tańczący kongres Spotkania w czasie kongresu miały niezobowiązujący, luźny charakter, a obradujący nie liczyli się z wolą narodów. Przedstawiciele państw dbali przede wszystkim o własne interesy, interesy dynastii i arystokratów europejskich. Książę de Ligne obserwator kongresu stwierdził, że Kongres tańczy, a się nie posuwa. Stwierdził tak, ponieważ podczas kongresu odbywały się bale, przyjęcia i zabawy, które zdominowały obrady. Oprócz tego podczas kongresowych przyjęć po raz pierwszy tańczono walca, który w owych czasach uważany był za taniec nieprzyzwoity.

Slide 8

Zasady kongresu Podczas obrad kongresu wiedeńskiego uczestnicy kierowali się trzema zasadami: - Legitymizmu nienaruszalne prawa dynastii panujących do tronu, w myśl że władza pochodzi od Boga; - Restauracji powrót na trony dynastii panujących przed okresem napoleońskim; - Równowagi sił zapobieżenie nadmiernej potęgi jednego państwa kosztem drugiego;

Slide 9

Od lewej marszałek Jean Baptiste Bernadotte - król Szwecji, rosyjski generał Woroncow, pruski generał Gebhard Blücher, Napoleon - wkładany do pieca, i po drugiej stronie owego Franciszek I cesarz austriacki i felfmarszałek książę Karl Philipp von Schwarzenberg

Slide 10

100 dni Napoleona Obrady Kongresu wiedeńskiego zostały przerwane przez powracającego do Francji Napoleona i jego 100 dni. Jednak po ostatecznym pokonaniu Napoleona w bitwie pod Waterloo w 1815 r., kongres na kolejne 2 miesiące ponownie się zebrał i dokończył obrady. Ostatecznie zakończono je w czerwcu 1815 roku.

Slide 11

Kongres a Księstwo Warszawskie Księstwo Warszawskie stanowiło jeden z najbardziej zapalnych problemów podczas kongresu. Podczas obrad car Aleksander I wszedł w układ z Fryderykiem Wilhelmem III i w zamian za zgodę na zajęcie całości Księstwa Warszawskiego, car obiecał część Saksonii. Sprzeciw wobec tego zgłaszały Austria i Wielka Brytania obawiając się zbytniego wzmocnienia

Slide 12

Księstwo Warszawskie po kongresie - Z większości ziem Księstwa Warszawskiego powstało Królestwo Polskie połączone unią personalno realną z Cesarstwem Rosyjskim; - Nowym władcą Królestwa Polskiego stał się car Aleksander I; - Województwa: Poznańskie, Bydgoskie z Toruniem i Wolne Miasto Gdańsk i 40 terytoriów Saksonii uzyskały Prusy; - Kraków i jego okolice, czyli tzw. Rzeczpospolita Krakowska, znalazł się pod kontrolą rezydentów trzech zaborczych państw. - Kopalnie soli w Wieliczce otrzymała Austria;

Slide 14

Postanowienia Kongresu wiedeńskiego - Francja wróciła do granic z 1790 r, przywrócono panowanie dynastii Burbonów, zapłata wysokiej kontrybucji 700 mln franków - Ziemie niemieckie rozwiązano Związek Reński a powołano do życia Związek Niemiecki; - Belgia i Holandia zostały połączone w Zjednoczone Królestwo Niderlandów;

Slide 15

Święte Przymierze Uzupełnieniem postanowień kongresu wiedeńskiego był osobisty pakt Aleksandra I, Franciszka I i Fryderyka Wilhelma III zwany Świętym Przymierzem. Z czasem przyłączyły się do niego i inni władcy europejscy. Członkowie paktu zobowiązali się rozstrzygać konflikty zgodnie z chrześcijańskimi zasadami oraz pomagać sobie w tłumieniu rewolucji i powstań. Paktu Świętego Przymierza nie podpisała Turcja, Wielka Brytania oraz papież.