Ewakuacja z miejsca zdarzenia osób w stanie zagrożenia życia

Zobacz slidy

Treść prezentacji

Slide 1

EWAKUACJA Z MIEJSCA ZAGROŻENIA OSÓB W STANIE ZAGROŻENIA ŻYCIA

Slide 2

Ewakuacja Ewakuacja (łac. evacuatio opróżnianie; znikanie) to zorganizowane przemieszczenie ludzi, czasem wraz z dobytkiem, z miejsca, w którym występuje zagrożenie, na obszar bezpieczny. Ewakuacja może być zarówno działaniem na stosunkowo niewielką skalę, jak na przykład wyprowadzenie ludzi z pojedynczego budynku zagrożonego pożarem, jak również może stanowić dużą i złożoną akcję logistyczną, jak w przypadku terenów zagrożonych przez nieprzyjaciela podczas działań wojennych, lub obszarów dotkniętych żywiołem (np. podczas

Slide 3

RODZAJE EWAKUACJI Ewakuacja planowa: polega na zawczasu przygotowanym przemieszczeniu ludności z rejonów przewidywanych działań sił zbrojnych lub przyległych do zakładów pracy oraz obiektów hydrotechnicznych i innych, stanowiących w razie uszkodzenia lub awarii potencjalne zagrożenie dla ludności. Przygotowuje się ją w czasie pokoju, a realizuje w okresie wojny oraz w sytuacjach wystąpienia symptomów zagrożenia. Ewakuacja doraźna: polega na natychmiastowym przemieszczaniu ludności z rejonów, w których wystąpiło nieprzewidziane bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia.

Slide 4

Ewakuacja ludzi z obiektu: polega na natychmiastowym wyprowadzeniu ludności z obiektu (rejonu), w którym wystąpiło nieprzewidziane bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia w rejon bezpieczny.

Slide 5

Ewakuacja kompleksowa (ludzi, dokumentów i sprzętu): polega na wyprowadzeniu w pierwszej kolejności ludności z obiektu (rejonu), w którym wystąpiło nieprzewidziane bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia w rejon bezpieczny, a następnie w miarę możliwości czasowych zorganizowane wyniesienie dokumentów i sprzętu. Ewakuacji nie powinno się planować ani prowadzić: do rejonów w bliskiej odległości ośrodków przemysłowych, komunikacyjnych oraz ważnych obiektów wojskowych, rejonów przewidywanych i prowadzonych działań zbrojnych, rejonów przewidywanych zagrożeń (np. zatopieniami, tąpnięciami), strefy nadgranicznej. W procesie ewakuacji biorą udział jednostki organizacyjne zapewniające m.in. opiekę medyczną, transport, warunki socjalno - bytowe oraz porządek i

Slide 6

EWAKUACJA PACJENTA Ewakuacja w trakcie pierwszej pomocy. W czasie wypadku zachodzi bezwzględna konieczność ewakuacji poszkodowanego, przez obecnych świadków zdarzenia zanim przybędzie zespół ratownictwa medycznego, w sytuacjach wyższej konieczności: Gdy wokół miejsca zdarzenia istnieje strefa zagrożenia, np. wybuchem, pożarem nie zapominając o własnym bezpieczeństwie (zabezpieczenie miejsca wypadku). Gdy poszkodowany znajduje się w przymusowej pozycji stanowiącej bezpośrednie zagrożenie (np. pozycja siedząca we wstrząsie) lub utrudniająca przeprowadzenie niezbędnych zabiegów ratujących życie (resuscytacja). W pozostałych wypadkach osoba przemieszczająca poszkodowanego ponosi pełną odpowiedzialność za skutki takiego działania.

Slide 7

W przypadku przemieszczenia pacjenta, należy pamiętać o: Unieruchomieniu głowy (w poszkodowanych po wypadkach, pobitych, nieprzytomnych, które traktujemy urazowo do momentu wykluczenia), Utrzymaniu drożności dróg oddechowych, do przybycia ratowników medycznych, przez wysunięcie żuchwy do przodu Chwyt Raudkego najbezpieczniejsza metoda wyciągania poszkodowanego z pojazdu w pojedynkę w sytuacji zagrożenia życia bez sprzętu ratowniczego).

Slide 8

Można również użyć do wyciągania zrolowanego koca, jako pętli (szelek). Metoda ta nie zabezpiecza kręgosłupa szyjnego (nie stosuje się u pacjentów urazowych). Zastosować można deskę, drzwi, oraz zaangażować kilka osób do pomoc i przy użyciu tego przedmiotu ewakuować poszkodowanego ze strefy zagrożenia lub z samochodu. Zobowiązać jedną osobę do zabezpieczania kręgosłupa szyjnego jej zadaniem będzie utrzymywanie głowy do osi ciała i drożności dróg oddechowych niezależnie od pozycji rannego. Deskę drzwi należy podsunąć jak najbliżej pośladków osoby wyciąganej na zasadzie wyciągu osiowego.

Slide 9

EWAKUACJA MEDYCZNA Przenoszenie pacjentów: Za pacjenta bez urazów uznajemy jedynie takiego, u którego wywiad, relacje świadków i badanie kliniczne wykluczają możliwość urazu. W przypadku, gdy pacjent jest nieprzytomny, gdy nie ma na miejscu świadków zdarzenia, zawsze należy podejrzewać przebycie urazu takiego nieprzytomnego traktujemy ostrożnie, zabezpieczając kręgosłup. Przenoszenie pacjentów z urazami: Unieruchomienie okolic poddanych działaniu sił uszkadzających. Przemieszczamy delikatnie i umiejętnie, zapewniając stabilność uszkodzonego układu kostno stawowego i nie dopuszczenie do powstania następnych urazów. Ostateczne unieruchomienie uważa się założenie kołnierza i stabilizatorów bocznych głowy (po uprzednim przypięciu pacjenta do deski ortopedycznej).

Slide 10

Do przeniesienia pacjenta mogą służyć: Deska ortopedyczna. Nosze. Płachta ratownicza. Krzesło transportowe. Bezpieczne przeniesienie pacjenta na nosze wymaga współpracy 5 osób. Gdy na miejscu zdarzenia nie ma wystarczającej liczby ratowników do przeprowadzenia bezpiecznej ewakuacji pacjenta a miejsce zdarzenia dla poszkodowanego jest niebezpieczne (możliwość pożaru, wybuchu,) bądź jego stan wymaga natychmiastowej ewakuacji należy wynieść pacjenta, uznając jego życie za najważniejsze. Kamizelka KED nadaje się do zastosowania jedynie wobec pacjentów w dość dobrym stanie ogólnym, bez znacznych zaburzeń oddychania i krążenia. Należy pamiętać o uprzednim założeniu kołnierza ortopedycznego. Kamizelka i kołnierz stanowią pełną immobilizację kręgosłupa szyjnego. U kobiet w widocznej ciąży podczas ewakuacji z pojazdu należy zapiąć

Slide 11

Unieruchomienie kręgosłupa szyjnego W ratowaniu osób z urazami obowiązuje zasada oddelegowania jednego z ratowników do stabilizacji kręgosłupa szyjnego. Manewr ten bywa najczęściej łączony z udrożnieniem dróg oddechowych przez wysunięcie żuchwy do przodu. Do pierwszego unieruchomienia głowy wykorzystujemy najczęściej własne ręce i kolana. Natomiast trudniej jest unieruchomić kręgosłup szyjny u pacjenta siedzącego. Manewr ten połączony z wsunięciem żuchwy jest konieczny u pacjentów z częściową niedrożnością dróg oddechowych. Jak najszybciej należy założyć rannemu kołnierz ortopedyczny, jednak do momentu ostatecznego unieruchomienia kręgosłupa szyjnego musi być utrzymywana ręczna stabilizacja głowy kołnierz zabezpiecza jedynie przed ruchami o dużej amplitudzie, w płaszczyźnie strzałkowej. Odłamy kostne powstające podczas złamań kręgów nie zawsze uszkadzają rdzeń kręgowy; nieumiejętne przekładanie chorego, dopuszczające ruchy w obrębie kręgosłupa, może natomiast spowodować ich przemieszczanie i wywołać wtórne uszkodzenia rdzenia, powodujące poważne powikłania neurologiczne.

Slide 12

Zakładanie klocków. W czasie przenoszenia pacjenta na większą odległość na noszach podbierających można unieruchomić głowę, przykładając klocki do głowy skośną stroną i dopinając je pasa mi do podbieraków. Klocki nie mogą być zbyt wysokie w stosunku do głowy, aby paski unieruchamiające mogły opierać się na czole i brodzie.

Slide 13

Najważniejsze zasady transportu pacjenta urazowego: Cały transport musi być przeprowadzony za pomocą jednych noszy; Pacjent z dusznością powinien być transportowany przy uniesionych noszach; Kobiecie w widocznej ciąży, należy unieść prawą stronę noszy, aby nie doszło do ucisku żyły głównej dolnej i aorty (zespół aortalno-kawalny ); Nie należy obracać głowy wymiotującego pacjenta. Prawidłowym sposobem jest obrócenie całej deski lub materaca z dobrze przymocowanym pacjentem; Pacjenta ze wstrząsem należy transportować w pozycji

Slide 14

Przygotowanie prezentacji: Czarnecka Katarzyna