Egipt Faraonów

Zobacz slidy

Treść prezentacji

Slide 1

Egipt Faraonów

Slide 2

Położenie geograficzne Starożytny Egipt położony był na wschodnich krańcach północnej Afryki, nad rzeką Nil. Warunki geograficzne wyraźnie pokazują, że był on podzielony na dwie części: Dolny Egipt obejmujący tereny delty Nilu ze stolica w Memfis oraz Górny Egipt (południe kraju) ze stolicą w Tebach.

Slide 4

Egipt darem Nilu Od samego początku istnienie państwa egipskiego było związane z rzeką Nil, której dolina zapewniała dogodne warunki osadnictwa, a wylewy zapewniały żyzność gleby. Nil jedyne źródło wody, utrzymywało całą gospodarkę państwa. Od jego wylewów zależało całe jego funkcjonowanie.

Slide 5

Nil Rzeka ta bierze swój początek w Afryce Środkowej (dzis. Uganda), gdzie w czerwcu rozpoczyna się pora deszczowa. Wypełnione wodą potoki docierają do Nilu, który niesie masy wód na północ, przedzierając się przez kolejne progi wodne, tzw. katarakty. W starożytności Nil zaczynał przybierać w czerwcu, obfite wylewy następowały w lipcu. W tym czasie budowano siec kanałów, które miały doprowadzać wodę do położonych dalej pół uprawnych. Budowa sieci irygacyjnej, podobnie jak w Mezopotamii, wymagała istnienia zorganizowanej kadry fachowców, co w istocie przyspieszyło kształtowanie się egipskiej państwowości.

Slide 8

Egipska państwowość Na początku istniały dwa ośrodki polityczne Memfis i Teby, co zdecydowanie osłabiało państwo. W końcu IV tys. p.n.e. doszło do zjednoczenia Dolnego i Górnego Egiptu. Odtąd król stojący na czele państwa nosił tytuł Pana Obydwu Krajów oraz koronę symbolizującą Górny i Dolny Egipt.

Slide 9

Korona Dolnego i Górnego Egiptu

Slide 11

Podział Dziejów Starożytnego Egiptu Państwo Egipskie istniało ponad 2,5 tys. lat. Kres jego świetności wyznaczył podbój perski w 525 r. p.n.e., a definitywnie przestało istnieć w 332 r. p.n.e. po podboju przez Aleksandra Wielkiego, po którego śmierci utworzono hellenistyczne państwo Ptolemeuszy, które przerwało do czasów Cesarstwa Rzymskiego.

Slide 12

Okres Starego Państwa ( XXVII XXII w. p.n.e.)- Egipt Starego Państwa był już silnie scentralizowany, przyśpieszyło ten proces przejście od ustroju patriarchalnego do despotyzmu. Władca był naczelnym wodzem, najwyższym kapłanem i sędzią, przypisywano mu właściwości magiczne. Początkowo uznawano go za boga, potem za syna boga Ra. Rządy III i IV dynastii oznaczają szczytowy okres w dziejach Starego Państwa. Władza panującego stale wzrasta, znajdując wyraz w budowie ogromnych zespołów grobowych. Ewolucja szła tu od prostych grobów (mastab) ku monumentalnym piramidom. Pierwszym budowniczym piramidy był Dżozer, władca III dynastii. Jego architekt Imhotep zaplanował sześciostopniową piramidę w Sakkarze. Do najwyższej doskonałości doszła budowa piramid za jego następców: Chufu (gr. Cheops), Chafra i Menkaura. Same piramidy (największa, Chufu, miała pierwotnie wysokość 150m) były tylko częścią zespołu grobowego. Zespoły te wzniesiono w Giza.

Slide 15

Z okresem Starego Państwa związane są liczne osiągnięcia kultury egipskiej, które ufundowały jej późniejszy burzliwy rozwój. I tak już ok. 3000 r. p.n.e powstało niezwykle skomplikowane pismo egipskie. Obok hieroglifów (pismo święte) i pisma hieratycznego (kapłańskiego) później rozwinęło się jeszcze pismo demotyczne (ludowe). Także ok. 3000 r. powstał kalendarz egipski oparty na obserwacji wylewów Nilu; podział w nim zastosowany na 365 dni i 12 miesięcy miał duży wpływ na późniejsze systemy kalendarzowe. Pismo hieroglificzne zostało odczytane przez francuskiego badacza Jean Françoisa Champolliona w 1822 roku.

Slide 17

Pismo hieratyczne i demotyczne.

Slide 18

Ustrój polityczny Egipt był typowym przykładem despocji wschodniej. Na czele państwa stał król, zwyczajowo nazywany faraonem (od egipskiego perr aa, co znaczy wielki dom dla określenia siedziby władcy) Władza faraona była nieograniczona, despotyczna i miała charakter religijny, gdyż faraona uważano za ziemskie wcielenie syna boga Ra. Faraon stał na czele administracji państwowej, u jego boku stał pierwszy minister wezyr. Państwo zaś podzielone było na okręgi tzw. nomy, na czele których stali naczelnicy.

Slide 19

Średnie Państwo (XXII XVIII w. p.n.e.) Po okresie walk o władzę, po tzw. Okresie przejściowym Egipt ponownie się odrodził. W dużym stopniu stało się tak dzięki polityce ośrodka świątynnego w Tebach i tzw. Dynastii Tebańskiej. W tym czasie coraz większe znaczenie zdobywa kasta kapłańska. Rozwój tych wydarzeń powstrzymał jednak najazd Hyksosów, którzy panowali w Egipcie między XVIII a XVI w. p.n.e. Ich panowanie wyznacza kolejny okres przejściowy w dziejach Egiptu.

Slide 20

Okres Nowego Państwa ( XVI XI wieku p.n.e.) W okresie Nowego Państwa ujawnił się konflikt pomiędzy faraonem a kapłanami, którzy wzrastali w siłę. Ich znaczenie próbował umniejszyć faraon Tutenchamon IV Echnaton reformator religijny. Lecz po jego śmierci rola kapłanów wzrosła jeszcze bardziej. Po okresie walk o władzę nastąpił kolejny okres przejściowy wyznaczony najazdami tzw. ludów morza oraz okres Epoki Późnej (656 332 r. p.n.e.), w której pogarszała się pozycja Egiptu i już nigdy nie powrócił do roli mocarstwa.

Slide 22

Struktura społeczna

Slide 23

Wierzenia Pozostałością po specyficznych wierzeniach starożytnych Egipcjan są piramidy. Egipcjanie wierzyli w pośmiertną egzystencję człowieka i w lepsze życie po śmierci. Wierzyli również, że życie to będzie podobne do życia ziemskiego. Dlatego starali się zachowywać swoje ciała, a faraonowie kazali budować dla siebie wspaniałe grobowce odzwierciedlenie swoich ziemskich siedzib.

Slide 24

Mumifikacja Każdy Egipcjanin starał się o zachowanie swego ciała po śmierci. Dlatego lud ten wyspecjalizował się w mumifikowaniu zwłok. Ciało zmarłego balsamowano i poddawano różnym zabiegom mającym na celu zapobieżenie jego rozkładowi. Zabiegom mumifikacji poddawali się tylko najzamożniejsi obywatele Egiptu. Biedota zakopywała swych zmarłych w gorących piaskach, przez co następowała mumifikacja ciała przez wysuszenie.

Slide 28

Uszebti W egipskim raju istniała konieczność pracy odzwierciedlającej w tym względzie świat doczesny. Zabierając ze sobą w zaświaty figurki uszebti faraonowie a także zwykli śmiertelnicy stwarzali sobie możliwość zwolnienia własnej duszy z pracy. Uszebti wytwarzano z drewna, szkła, gliny, wosku, brązu, najczęściej z fajansu.

Slide 30

Bogowie Religia Egiptu była typową religią politeistyczną, a w różnych ośrodkach kraju czczono różne bóstwa. Cechą specyficzną religii egipskiej był synkretyzm łączenie dwóch lub wiecej bóstw w jedno ( np. bóstwo zwane Amon Ra).

Slide 31

Główne bóstwa Atum (uważany za Atum-Re) bóg wschodzącego słońca (Heliopolis) Amon - bóg zachodzącego słońca, (Heliopolis) Ra bóg słońca, stwórca i pan wszechświata i nieba, (Heliopolis) Nut bogini będąca uosobieniem sklepienia niebieskiego (Heliopolis) Ozyrys bóg śmierci, płodnej natury i odrodzonego życia, sędzia zmarłych, władca ziemi, podziemi i Krain Nieśmiertelnych, (Heliopolis) Set władca burz i piorunów (wrogi Horusowi), (Heliopolis) Izyda lokalna bogini miłości, nieba, magii, czarów, kobiet i dzieci, żona Ozyrysa, matka Horusa (Heliopolis) Ptah bóg stwórca ( Memfis); Anubis bóg zmarłych, strażnik cmentarzy, patron mumifikacji, Bastet bogini miłości, płodności i domu, również opiekunka kotów, Hathor bogini nieba, miłości i radości, Horus bóstwo Nieba i opiekun faraonów, syn Ozyrysa i Izydy, Thot (Tot) bóg Księżyca, władca czasu, bóstwo mądrości i nauki wynalazca pisma (hieroglificznego), posłaniec bogów;

Slide 32

Ra, Horus, Aton

Slide 33

Izyda, Bastet, Nut

Slide 34

Ptah, Thot, Ozyrys

Slide 35

Set, Anubis